مقایسه توانایی های زیستی شته سیاه باقلا aphis fabae scopoli (hom.: aphididae) روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم

کیفیت گیاه میزبان به عنوان اولین سطح زنجیره غذایی با تأثیر بر توانایی های زیستی حشره گیاه خوار می تواند بر انبوهی جمعیت آن تأثیرگذار باشد. در این مطالعه اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن: پتاسیم (n:k) گیاه لوبیا برابر با 40 :60، 40 :40، 40 :0 کیلوگرم بر هکتار و شاهد 0 :0، بر شاخصه های شیمیایی گیاه نظیر درصد نیتروژن، پتاسیم و کربن و توانایی های زیستی شته سیاه باقلا scop. aphis fabaeمورد بررسی قرار گرفت. بالاترین درصد نیتروژن و پتاسیم در گیاهان به ترتیب در تیمارهای کوددهی نیتروژن: پتاسیم 40 :0 و 40 :60 مشاهده شد. نرخ خالص تولیدمثل (r0) شته سیاه باقلا در تیمارهای کوددهی نیتروژن: پتاسیم به ترتیب 4/2±75/14، 38/1±27/20، 2/2±07/22 و 1/3±17 ماده/ ماده/ نسل تعیین گردید. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm)، به ترتیب 017/0±215/0، 02/0±325/0، 014/0±295/0 و 017/0±258/0 و نرخ متناهی افزایش جمعیت(?) روی تیمارهای مذکور نیز به ترتیب 001/0±32/1، 03/0±41/1، 01/0±38/1 و 01/0±32/1 به دست آمد. متوسط مدت زمان هر نسل (t)، در تیمارهای مذکور به ترتیب 17/0±51/12، 17/0±32/9، 16/0±48/10 و 14/0±19/10 روز برآورد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که نرخ خالص باروری، نرخ ذاتی افزایش جمعیت و نرخ متناهی افزایش جمعیت شته سیاه باقلا در تیمار های مختلف در سطح 5 درصد اختلاف معنی دار داشتند. بیشترین میزان rm وr0 در تیمارهای کوددهی نیتروژن: پتاسیم با نسبت های 40:40 و 0:40 به دست آمد که نشان دهنده مناسب ترین تیمار ها برای نشوونمای شته و کمترین میزان rm آن در تیمار 40 :60 مشاهده گردید که نشان دهنده نامطلوب ترین تیمار برای شته سیاه باقلا می باشد. بنابراین کاهش نسبت کوددهی نیتروژن: پتاسیم می تواند توانایی های زیستی شته سیاه باقلا را روی گیاه لوبیا کاهش دهد.